مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
خوب است چـشم گریه کن را تر ببیند اشـک مـرا در روضـه‌ها مـادر ببـیـند مـا تـا نـفـس داریم خـاک این سـرائـیـم خـاک در این خـانـه را او زر بـبـیـنـد از ذره‌پرور انتظاری غیر از این نیست هـر قـطره را هـم‌وزن با کـوثـر ببـیـند هرگز نگو چشمی که سیلی خورده بسته‌ست چون چشم دل از چـشم سر بهتر ببیـند زهـرا عـزادار خـودش را مـی‌شـنـاسد کافی‌ست ما را در صف محـشر ببـیند با قـد خم محـشر نیاید کاش، درد است قـد خـمـش را چـشـم پـیـغـمـبر بـبـیـنـد دست دو‌عاشق را غلاف از هم جدا کرد حقش نبود این صحنه را حـیـدر ببـیـند چـشمی‌که با یک بند می‌بـارد، چگونه بـایـد هـزاران نیـزه بر پـیـکـر بـبـیـنـد از مرگ بدتـر می‌شود آن لحظه‌ای که مـادر عـزیـزش را بـدون سـر بـبـیـنـد |